Ριζικές αλλαγές, όχι μερεμέτια.....

Μετά από μια δεκαετία εξαγγελιών για μεταρρυθμίσεις, η νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ προχώρησε στο σχέδιο Καλλικράτης, τη νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, η οποία, μεταξύ άλλων, αποσκοπεί στην δημιουργία ισχυρών Δήμων με αναπτυξιακό και Κοινωνικό ρόλο, που θα αποτελέσουν τους βασικούς πυλώνες της Τοπικής και Περιφερειακής ανάπτυξης.

Ωστόσο, στην Κέρκυρα η πρόταση για πέντε Δήμους, πλην Παξών και Διαποντίων Νήσων, όχι μόνο δεν συνάδει με την φιλοσοφία του Καλλικράτη αλλά αντιθέτως φαίνεται να οδηγεί σε έναν νέο Καποδίστρια, ο οποίος σκόνταψε, εν τη γενέσει του, σε μικροκομματικούς σκοπέλους και οδήγησε στην δημιουργία καταχρεωμένων Δήμων, χωρίς προϋποθέσεις ανάπτυξης.

Θα μπορέσουν άραγε τέσσερις Δήμοι, εκτός του Δήμου Κερκυραίων, με μέσο όρο πληθυσμού 16.848, να φέρουν εις πέρας νέες αρμοδιότητες που αφορούν υπηρεσίες αλληλεγγύης, εκπαίδευσης και πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης; Θα μπορέσουν να καλύψουν τα έξοδα του νέου επιστημονικού προσωπικού, που απαιτείται για την πλήρη στελέχωση τους;

Θα έχουν την επάρκεια για να ενταχθούν στο νέο Πρόγραμμα «Ελλάδα», στο οποίο μετεξελίσσεται το σημερινό «ΘΗΣΕΑΣ», ώστε να υλοποιήσουν αναπτυξιακά έργα για την βελτίωση της ζωής των Κερκυραίων ή θα πάρουν ψίχουλα και απλά θα διαχειρίζονται την μίζερη πραγματικότητα την οποία χρόνια τώρα βιώνουμε;

Στα ερωτήματα αυτά φαίνεται να απαντά μια άλλη πρόταση, η οποία θέλει την Κέρκυρα να αποτελεί έναν ενιαίο Δήμο και θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η επικρατέστερη αν υπήρχε ομοιογένεια από άποψη είδους απασχόλησης των πληθυσμών των συνενούμενων Δήμων και αν είχε υλοποιηθεί ο οδικός άξονας Βορρά – Νότου και οι παρακάμψεις.

Ως μέση λύση προτείνεται η διαίρεση της Κέρκυρας σε τρεις Δήμους: τον Δήμο Κερκυραίων, ως έχει, έναν στο Βορρά και έναν στο Νότο, συμπεριλαμβανομένου και του Δήμου Αχιλλείων. Η πρόταση αυτή με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη, γιατί αν υλοποιηθεί θα οδηγήσει στην δημιουργία τριών μεγάλων Δήμων, με μέσο όρο πληθυσμού 30.000, ικανούς να ανταποκριθούν στο ρόλο τους και στις απαιτήσεις και τις ανάγκες της Τοπικής Κοινωνίας.

Θεωρώ δε ότι δεν δύναται να υλοποιηθεί οποιαδήποτε συνένωση, αν πρωτίστως δεν διασφαλιστεί η οικονομική αυτοτέλεια των νέων ΟΤΑ αν, δηλαδή, δεν διευκρινιστεί το ποσοστό από τους Φόρους Ακίνητης Περιουσίας και του ΦΠΑ που θα κατανεμηθεί στους ΟΤΑ και τα ακριβή ποσά που θα δοθούν μέσω του ΕΣΠΑ.

Επίσης, προκειμένου οι νέοι ΟΤΑ να είναι «κύριοι του οίκου τους» και να έχουν επαρκείς οικονομικούς πόρους, πρέπει να κάνουν χρήση των παραλιών τους και να εκμεταλλεύονται τις λιμενικές ζώνες και την πολιτιστική τους κληρονομιά, χωρίς να υποχρεώνονται να καταβάλουν ποσοστό των κερδών τους.

Σε επίπεδο περιφέρειας κρίνεται αναγκαίο οι «επτά θυγατέρες της μητέρας Ελλάδας» να μείνουν ενωμένες, ώστε, με την εφαρμογή νησιωτικών πολιτικών, να μπορέσουμε να μετατρέψουμε τη νησιωτικότητα από μειονεξία σε συγκριτικό πλεονέκτημα. Να μπορέσουμε επιτέλους, να αποκτήσουμε βασικά δίκτυα υποδομών υγείας, παιδείας και εκπαίδευσης και να προστατεύσουμε και να αξιοποιήσουμε το περιβάλλον, τα μνημεία, την παράδοση και τον πολιτισμό μας.

Εν κατακλείδι, επειδή η νέα Διοικητική μεταρρύθμιση είναι πολύ σοβαρή και αν αποτύχει, σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θα συμπαρασύρει όλο τον Δημόσιο τομέα, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη χώρα και τις επόμενες γενιές, πρέπει οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι μας να προχωρήσουν με τόλμη και αποφασιστικότητα σε ........Ριζικές αλλαγές, όχι μερεμέτια.....

Μπόγδου Πόπη
Παιδαγωγός
pinbogdou@yahoo.gr